28 Μαρ Διαβάστε το άρθρο του Νίκου Βουλγαρόπουλου για την προσωπική μας ευθύνη
Λοιπόν παίδες, κάπου εδώ τελειώνουν τα ψέματα: Η Κύπρος ήταν η αφορμή για να αποκαλυφθεί ένα νέο σύστημα αξιών. η αρχή της προσωπικής ευθύνης για κάθε λάθος. Έχουν πρόβλημα οι τράπεζες; Τα χρήματα θα βρεθούν από τους μετόχους και εάν δεν επαρκούν τα χρήματα των μετοχών τότε αναζητούνται από τους καταθέτες. Πριν από αυτό είχαμε το πρόβλημα με τα ασφαλιστικά ταμεία: Τα ασφαλιστικά ταμεία χρεοκόπησαν, για δικούς τους λόγους και η ευθύνη μετατοπίστηκε στους ασφαλισμένους. Πρακτικά, το λάθος, το όποιο λάθος, δεν έχει σημασία εάν το λάθος είναι των διαχειριστών ή των πολιτικών στο τέλος το επιβαρύνεται ή ενδέχεται να το επιβαρυνθεί ο τελικός αποδέκτης που είναι ο πολίτης, ο χρήστης, ο καταναλωτής, ο πελάτης, ο ασφαλισμένος που όπως φαίνεται έχει προσωπική ευθύνη για κάθε λάθος των διαχειριστών. Η εποχή της συλλογικής αυταπάτης κάπου εδώ τελειώνει και ίσως ανοίγει ο δρόμος της προσωπικής ευθύνης. Τα ασφαλιστικά ταμεία, το σύστημα υγείας και το σύστημα εκπαίδευσης κατάρρευσαν. Έχουμε πλέον προσωπική ευθύνη για τη δημιουργία των δομών εκείνων που θα υποκαταστήσουν το σύστημα. Δεν φαίνεται άλλη διέξοδος εκτός από την αυτοδιαχείριση των αναγκών μας. Όταν το κράτος (το όποιο κράτος) δεν μπορεί να εγγυηθεί τις καταθέσεις πως θα εγγυηθεί την κοινωνική πρόνοια, την υγεία, την ειδική εκπαίδευση και την υποστήριξη των αναπήρων και των ανικάνων; Κάποιοι ενδεχομένως να φαντασιώνουν την οργάνωση πολιτικών αντιστάσεων και κινημάτων που θα ανατρέψουν την κακή εξουσία, χωρίς όμως να παίρνουν στα σοβαρά την πραγματικότητα: Το ότι δηλαδή η εξουσία εξακολουθεί και είναι εξουσία, επειδή δεν υπάρχει αυτό που θα την αντικαταστήσει. Κανείς δεν θέλει (αυτή) την καταρρέουσα εξουσία αλλά εξακολουθεί να την υφίσταται επειδή δεν υπάρχει τίποτα για να πάρει τη θέση της. Ίσως μελλοντικά να υπάρξει μια πρωτοπορία που να αμφισβητήσει και να αντικαταστήσει αυτό που πλέον δεν υφίσταται. Αλλά μέχρι να υπάρξει είμαστε υποχρεωμένοι να επιβιώσουμε και όταν δεν υπάρχει καμιάς μορφής υποστηρικτικό δίκτυο πρέπει να το φτιάξουμε από την αρχή. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε από τα ασφαλιστικά ταμεία ούτε από το ΕΟΠΥΥ ούτε από τα κάθε λογής «βοήθεια στο σπίτι». Ούτε μπορούμε να περιμένουμε τους επαναστάτες του μέλλοντος που θα αλλάξουν τις κοινωνίες. Πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα τις νέες δομές που πάνω τους θα μπορέσουμε να στηρίξουμε την επιβίωσή μας. Για να το κάνουμε χρειάζεται αυτενέργεια, σοβαρότητα, ρεαλισμός και αποτελεσματικότητα. Πρέπει να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το πληκτρολόγιό μας και να αναλάβουμε δράση που να έχει αποτελέσματα.
