29 Σεπ Ποιες είναι οι απαραίτητες ασκήσεις για υπερτασικούςExercise in hypertension
Η άσκηση αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της πρόληψης, της θεραπείας και του ελέγχου της πίεσης. Οι πάσχοντες από αρτηριακή υπέρταση οφείλουν να ακολουθούν προγράμματα θεραπευτικής άσκησης. Το πρόγραμμα πρέπει να συνταγογραφείται από ειδικούς ιατρούς και να εξατομικεύεται ανάλογα με τον ασθενή.
Η άσκηση σε υπερτασικούς παρουσιάζει ιδιαιτερότητες λόγω της διαστολικής δυσλειτουργίας που είναι συχνή εξαιτίας της συνυπάρχουσας συνήθως καρδιακής υπερτροφίας, ισχαιμίας, και της μεγάλης ηλικίας που επηρεάζουν την καρδιακή λειτουργία και προκαλούν διαταραχές στις αιμοδυναμικές παραμέτρους καθώς και λόγω νευρο-ορμονικών και αγγειακών παραγόντων που μειώνουν την αντοχή των υπερτασικών στην κόπωση της άσκησης. Στο σχεδιασμό των προγραμμάτων πρέπει να λαμβάνονται επιπλέον υπόψη οι λειτουργικές δυνατότητες και οι συνοδές παθήσεις (π.χ. ορθοπαιδικά προβλήματα) των ασθενών.
Οι βασικές συστάσεις στους ασθενείς με υπέρταση αφορούν στην καθιέρωση συστηματικής φυσικής δραστηριότητας στον τρόπο ζωής και στον έλεγχο του σωματικού τους βάρους.
Όσον αφορά τις ασκήσεις οι ασκήσεις φόρτισης, δηλαδή οι αερόβιες ασκήσεις μεταφοράς βάρους (περπάτημα-δυναμική βάδιση, χορός, ποδήλατο, κολύμβηση) που γυμνάζουν μεγάλες μυικές ομάδες είναι οι σημαντικότερες. Άσκηση με ένταση στο 40-70% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας φαίνεται να μειώνει την αρτηριακή πίεση εξίσου ή και περισσότερο από εξάσκηση σε μεγαλύτερη ένταση. Η διάρκεια της άσκησης πρέπει να κυμαίνεται από 30-60 λεπτά και η συχνότητά της από 3-7 φορές την εβδομάδα. Ιδανική περίπτωση αποτελεί η καθημερινή αερόβια άσκηση, διότι κατά αυτό τον τρόπο ο υπερτασικός ασθενής αξιοποιεί τη μείωση της αρτηριακής πίεσης που ακολουθεί την άσκηση και που διαρκεί για πολλές ώρες. Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης (με αντιστάσεις) αποτελούν συμπλήρωμα των προγραμμάτων και είναι δευτερεύουσας σημασίας. Πρόκειται για ασκήσεις ενδυνάμωσης με μικρή αντίσταση της τάξης του 40% του βάρους της μέγιστης δύναμης, δηλαδή του βάρους που υποθετικά θα μπορούσε για παράδειγμα να σηκώσει ο ασθενής σε μια επανάληψη. Χρειάζεται από 1 σετ των 15 επαναλήψεων στις μεγάλες μυικές ομάδες.

η βάδιση αποτελεί καλή άσκηση για την υπέρταση
Θα πρέπει να σημειωθεί πως κατά την εκτέλεση των προγραμμάτων ιδιαίτερης προσοχής χρήζουν οι ακόλουθες οδηγίες:
Η αθλητική δραστηριότητα δεν πρέπει να ξεκινάει αν η συστολική πίεση ηρεμίας είναι μεγαλύτερη από 200 mmHg ή η διαστολική μεγαλύτερη από 110 mmHg.
Όσον αφορά την αλληλεπίδραση της άσκησης με τα φάρμακα που λαμβάνουν οι υπερτασικοί ασθενείς είναι γνωστό πως τα διουρητικά δυνητικά μπορούν να προκαλέσουν αρρυθμίες κατά την άσκηση, ενώ διαταράσσουν και τη θερμορύθμιση σε ζεστό περιβάλλον κάτι που προκαλούν και οι β-αναστολείς που επιπλέον μειώνουν τις λειτουργικές δυνατότητες κατά την άσκηση. Επίσης οι α-αναστολείς και οι αναστολείς των διαύλων ασβεστίου μπορεί να προκαλέσουν υπόταση μετά την άσκηση γι αυτό χρειάζεται να υπάρχει και περίοδος χαλάρωσης κατά το τέλος του προγράμματος της άσκησης.
Υπάρχουν και άλλοι <κίνδυνοι> που εξατομικεύονται ανάλογα με τις τιμές συστολικής και διαστολικής πίεσης του αθλούμενου. Τα ανωτέρω υποδηλώνουν πως η άσκηση ωφελεί τους υπερτασικούς, η πραγματοποίησή της όμως πρέπει να γίνεται με σωστό πλάνο και στηριζόμενη σε επιστημονικά κριτήρια, ώστε οι ασθενείς να μπορούν να αποκομίσουν οφέλη χωρίς περαιτέρω κινδύνους για την υγεία τους.Exercise is the cornerstone of prevention, treatment and control of blood pressure. People with hypertension should follow therapeutic exercise programs. The programme must be prescribed by specialists and individualised according to the patient.
The exercise in hypertensive patients presents particularities firstly due to diastolic dysfunction, which is frequent because of the usually concurrent cardiac hypertrophy, ischemia, and old age that affect cardiac function and cause disturbances in hemodynamic parameters and secondly due to neuro-hormonal and vascular factors that reduce the endurance of hypertensive in the fatigue of the exercise. At the program planning we should additionally take into account the functional capabilities and the accompanying diseases (ie musculoskeletal problems) of the patients.
The key recommendations in patients with hypertension regard the establishment of regular physical activity in the lifestyle and the control of their body weight.
In respect of the actual exercises, loading exercises, ie weight bearing aerobic exercises (walking, brisk walking, dancing, cycling, swimming) that train major muscle groups are the most important. Exercise at an intensity of 40-70% of the maximum heart rate appears to reduce blood pressure equally or even more than a more intensive training. The duration of an exercise program should range from 30 to 60 minutes and the frequency from 3 to 7 times per week. A daily aerobic exercise is ideal, because by this way hypertensive patients take advantage of the decrease of blood pressure that follows the exercise and that lasts for hours. Strengthening exercises (with resistance) complement the programs and are of secondary importance. The latter exercises consist of strengthening exercises with low resistance of about 40% of the weight of the maximum force, i.e. the weight that the patient could hypothetically raise at one repetition. A set of 15 repetitions is necessary for large muscle groups.
It should be noted that during the execution of the programs, the following key points require special attention:
The athletic activities should not be initiated if either the resting systolic blood pressure is greater than 200 mmHg or the diastolic one is greater than 110 mmHg.
Regarding the interaction of exercise with medications taken by hypertensive patients, it is well known that diuretics may potentially cause arrhythmia during exercise, while also disturbing the thermo-regulation in a warm environment that is also caused by the beta-blockers, which additionally reduce the functional capabilities during exercise. Moreover, both alpha-blockers and calcium channel blockers could cause hypotension after exercising so a period of relaxation is necessary at the end of the exercise programme.
There are different <risks> personalized according to the rates of the systolic and diastolic pressure of the exerciser. The above suggests that the hypertensive patients benefit from exercising, although its performance should be properly planned and based on scientific criteria, so that patients can benefit without additional risks for their health.