Πιο κοντά στην αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας

Στη Γενετική και στην Αναγεννητική Ιατρική στρέφουν πλέον τις ελπίδες τους οι επιστήμονες, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις για την υγεία των Ευρωπαίων πολιτών, την οστεοαρθρίτιδα. Η οστεοαρθρίτιδα συνιστά την υπ’ αριθμόν 1 αιτία ανικανότητας στην Ευρώπη, η οποία ακολουθεί μεν αυξητικές τάσεις, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού, ωστόσο πλήττει εξίσου και τις μικρότερες ηλικίες, συχνά σαν αποτέλεσμα τραύματος. Εκτός από την ηλικία και το τραύμα, παράγοντες κινδύνου για την εμφάνισή της είναι η επαναλαμβανόμενη καταπόνηση και η παχυσαρκία. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 40 εκατομμύρια Ευρωπαίοι βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με την αναπηρία, λόγω οστεοαρθρίτιδας. 

 

Οι σύγχρονες προκλήσεις σε σχέση με την οστεοαρθρίτιδα, έχουν να κάνουν με την έλλειψη πλήρους κατανόησης του μηχανισμού της, την έλλειψη αποτελεσματικών διαγνωστικών τεχνικών και την περιορισμένη αποτελεσματικότητα των υπαρχουσών θεραπειών. Οι σύγχρονες θεραπείες έχουν περισσότερο παρηγορητικό και κατευναστικό χαρακτήρα, παρά θεραπευτικό– στοχεύουν δηλαδή περισσότερο στην ανακούφιση από τα συμπτώματα της πάθησης (αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη αποτελούν το βασικό οπλοστάσιο κατά της πάθησης από πλευράς φαρμάκων) και όχι στην καταπολέμησή τους και στην ίαση. 

 

Σε αυτές τις προκλήσεις, έρχεται να «απαντήσει» το ευρωπαϊκό πρόγραμμα TREAT-OA, το οποίο ενώνει κάτω από την ίδια «ομπρέλα» ερευνητικά κέντρα και επιστημονικούς συνεργάτες από την Ευρώπη αλλά και έξω από αυτήν, ώστε να ρίξει φως στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη της νόσου και να συμβάλει στην δημιουργία νέων, αποτελεσματικότερων θεραπειών, μειώνοντας και τον αντίκτυπό της στο κοινωνικό σύνολο. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 2 δισεκατομμύρια ευρώ ξοδεύονται ετησίως για αντικαταστάσεις συνδέσμων, σε ασθενείς που πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα. 

 

Η εταιρεία TiGenix, που εδρεύει στη Λουβέν του Βελγίου, συμμετέχει στο πρόγραμμα TREAT-OA και έχει ήδη συμβάλει στη λειτουργική ανάλυση των γονιδίων, ώστε να προσδιοριστούν οι γενετικοί και βιοχημικοί δείκτες που συνδέονται με τον κίνδυνο και την εξέλιξη της πάθησης, αλλά και οι στόχοι των μελλοντικών φαρμακολογικών παρεμβάσεων.