Φυσική Αποκατάσταση μετά από κάταγμα του ισχίουRehabilitation after hip fracture | medReha
955
post-template-default,single,single-post,postid-955,single-format-standard,bridge-core-3.0.2,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-28.8,qode-theme-bridge,disabled_footer_top,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-6.9.0,vc_responsive

Φυσική Αποκατάσταση μετά από κάταγμα του ισχίουRehabilitation after hip fracture

Φυσική Αποκατάσταση μετά από κάταγμα του ισχίουRehabilitation after hip fracture

Αποκατάσταση είναι η θεραπευτική διαδικασία που έχει στόχο να βοηθήσει το άτομο στην επανάκτηση του καλύτερου δυνατού της προηγούμενης λειτουργικής κατάστασης.
Στόχος της Αποκατάστασης μετά από κάταγμα του ισχίου είναι η επανάκτηση της λειτουργικότητας του μέλους και της γενικής δραστηριότητας του ασθενούς.

το κάταγμα του ισχίου

το κάταγμα του ισχίου

Σχετικά με την Αποκατάσταση των ασθενών με κάταγμα του ισχίου υπάρχουν συμπεράσματα από κλινικές μελέτες υψηλής αξιοπιστίας με οδηγίες που συνιστούν πολυπαραγοντική Αποκατάσταση, δηλαδή συνδυασμό ιατρικής, κοινωνικής, εκπαιδευτικής και επαγγελματικής παρέμβασης για την επανεκπαίδευση του ατόμου στο υψηλότερο επίπεδο λειτουργικότητας

η Ιατρική Αποκατάσταση βασίζεται σε κατευθυντήριες οδηγίες

η Ιατρική Αποκατάσταση βασίζεται σε κατευθυντήριες οδηγίες

Οι στόχοι της μετεγχειρητικής Αποκατάστασης είναι οι κάτωθι:

v     ανακούφιση από το άλγος,

v     πρόληψη καρδιοπνευμονικών επιπλοκών,

v     προφύλαξη από την εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση,

v     επίτευξη του μεγίστου δυνατού εύρους κίνησης της άρθρωσης

v     επίτευξη και διατήρηση της ικανότητας σύσπασης και χάλασης των μυών του ισχίου

v     ενδυνάμωση των εξασθενημένων μυών επίτευξη φυσιολογικής βάδισης,

v     αύξηση της συνολικής δύναμης και αντοχής και

v     βελτίωση της αυτοεξυπηρέτησης του ατόμου.
Παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη για τον καθορισμό των θεραπευτικών στόχων και επηρεάζουν το λειτουργικό αποτέλεσμα είναι:  τα συνοδά νοσήματα, η ύπαρξη άνοιας, το φύλο, ο τύπος του κατάγματος και η καθυστέρηση του χειρουργείου. 
Για τις πρώτες 1-3 μέρες μετά το χειρουργείο σημαντικό στοιχείο είναι η έναρξη ασκήσεων αναπνοής με στόχο την παροχέτευση των εκκρίσεων και την πρόληψη επιπλοκών από τους πνεύμονες (ατελεκτασίες κ.τ.λ). Επιτρέπεται η έναρξη της κινητοποίησης από τους θεραπευτές στα μη πληγέντα μέρη του σώματος (έκταση, προσαγωγή, έσω-έξω στροφή) με υποβοηθούμενες ενεργητικές ασκήσεις εύρους κίνησης, ενώ γίνεται προσπάθεια να λυγίσει ο ασθενής με βοήθεια το χειρουργημένο πόδι 3 ή 4 φορές. Οι ασκήσεις αυτές βελτιώνουν την κυκλοφορία στα κάτω άκρα και εμποδίζουν τις θρομβώσεις. High-quality and longterm credit card dumps with pin you can buy at mcduck.org.
Στο χειρουργημένο μέλος εκτελούνται σε ύπτια θέση ενεργητικές ασκήσεις ποδοκνημικής – τύπου «αντλίας» με αργή κίνηση-πίεση στο πέλμα προς τα κάτω και προς τα πάνω, περιστροφές της ποδοκνημικής και λύγισμα γόνατος .
Επίσης κατά το ίδιο διάστημα μπορούν να πραγματοποιηθούν ασκήσεις για τους μυς του ισχίου και του μηρού κυρίως ισομετρικές ασκήσεις υπομέγιστης έντασης των μυών του ισχίου (γλουτιαίων, απαγωγών)  και του τετρακέφαλου.
Ένα ακόμη στοιχείο του προγράμματος ενδυνάμωσης είναι οι ασκήσεις για τα χέρια και τον κορμό. Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης των χεριών περιλαμβάνονται στο μετεγχειρητικό πρόγραμμα με στόχο την εξασφάλιση δύναμης στα άνω άκρα για τις μετακινήσεις στο κρεβάτι, για την άρση από την καρέκλα και για τη μετέπειτα βάδιση με περιπατητήρα (πι) ή βακτηρία. Επίσης, το πρόγραμμα περιλαμβάνει ενδυνάμωση των κοιλιακών και των ραχιαίων μυών στην αρχή ισομετρικά και στη συνέχεια ενεργητικά για αποφυγή προβλημάτων από την οσφύ κατά την περίοδο της μερικής φόρτισης.
Μόλις ο ασθενής εμφανίσει επαρκή εγρήγορση και δεκτικότητα ακολουθεί εκπαίδευση στους περιορισμούς κινητικότητας που είναι οι ακόλουθοι :
1) καμία προσαγωγή του χειρουργημένου μέλους που να υπερβαίνει την ουδέτερη θέση (2 εβδομάδες αυστηρά),
2) όχι κάμψη του ισχίου >70°-90°,
3) όχι σκύψιμο προς το πάτωμα,
4) αποφυγή του να ξαπλώνει στο πλευρό επί του χειρουργημένου ισχίου (2 εβδομάδες αυστηρά),
5) αποφυγή υπερέκτασης του ισχίου και
6) αποφυγή τοποθέτησης των ποδιών χιαστί (σταυροπόδι).
Περί την 3η μετεγχειρητική ημέρα προγραμματίζεται η εκπαίδευση του ασθενούς στην καθιστή θέση.  Κατά τη διαδικασία της  έγερσης του χειρουργημένου ασθενούς δεν επιτρέπεται κάμψη του ισχίου άνω των 90 μοιρών (κίνδυνος εξαρθρήματος). Κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης του στην καθιστή θέση, ο ασθενής πρέπει να κινείται έχοντας το κάτω άκρο σε απαγωγή.
Στη συνέχεια θα ακολουθήσει η έγερση του ασθενούς και η φόρτιση. Στη μερική φόρτιση η δύναμη με την οποία ο ασθενής θα πατήσει το χειρουργημένο πόδι είναι της τάξης του 20-50% του σωματικού βάρους (Σ.Β), στην φόρτιση αντοχής στο 50-100% του Σ.Β. και στην πλήρη φόρτιση στο 100% Σ.Β. Η μερική φόρτιση διατηρείται για 6-12 εβδομάδες.
Οι περισσότεροι ασθενείς θα βαδίσουν αρχικά με περπατούρα τύπου πι. Σε αυτή την περίοδο η μερική φόρτιση επιτρέπει στο ισχίο να δεχτεί δυνάμεις βάρους 30 κιλών. Στη συνέχεια οι ασθενείς θα βαδίσουν με βακτηρία για 4-6 εβδομάδες ακόμη, ενώ η πλήρης φόρτιση χωρίς βοήθημα προγραμματίζεται μετά την πάροδο 3 μηνών.

Η Αποκατάσταση βοηθά και στην πρόγνωση της λειτουργικής κατάστασης του ασθενούς με κάταγμα του ισχίου.
Προγνωστικούς παράγοντες μειωμένης λειτουργικής ικανότητας 6 μήνες μετά από κάταγμα ισχίου συνιστούν η μεγάλη ηλικία, ο τύπος του κατάγματος (διατροχαντήρια), η διακομιδή σε νοσηλευτική μονάδα, η κατάθλιψη προ του κατάγματος.
Προγνωστικούς παράγοντες ανεξαρτητοποίησης συνιστούν η ηλικία μικρότερη των 85 ετών,  η ανεξάρτητη βάδιση προ χειρουργείου, η ανεξάρτητη πραγματοποίηση των καθημερινών δραστηριοτήτων προ του χειρουργείου, η συμβίωση με άλλα άτομα και η ανεξάρτητη βάδιση κατά το εξιτήριο .For your information please download the following free article

http://www.ismni.org/jmni/pdf/33/05DIONYSSIOTIS.pdf

Share