Η σύγχρονη θέση της Αποκατάστασης στην Οστεοπόρωση (άσκηση)Modern Rehabilitation Medicine in Osteoporosis (focus on exercise) | medReha
3601
post-template-default,single,single-post,postid-3601,single-format-standard,bridge-core-3.0.2,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-28.8,qode-theme-bridge,disabled_footer_top,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-6.9.0,vc_responsive

Η σύγχρονη θέση της Αποκατάστασης στην Οστεοπόρωση (άσκηση)Modern Rehabilitation Medicine in Osteoporosis (focus on exercise)

Η σύγχρονη θέση της Αποκατάστασης στην Οστεοπόρωση (άσκηση)Modern Rehabilitation Medicine in Osteoporosis (focus on exercise)

Η οστεοπόρωση ορίζεται ως η σκελετική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από μειωμένη οστική αντοχή προδιαθέτοντας ένα άτομο σε αυξημένο κίνδυνο κατάγματος. Η σύγχρονη θέση της Αποκατάστασης είναι πως η πρόληψη και η αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης δεν πρέπει να επικεντρώνεται μόνο στα οστά, διότι αγνοούνται η μυϊκή λειτουργία και η ισορροπία, στοιχεία που συνδέονται απευθείας με την πάθηση, αφού προφυλάσσουν από  τις πτώσεις και τα κατάγματα.

Η αξιολόγηση του οστεοπορωτικού ασθενούς αρχίζει με το ιστορικό που περιλαμβάνει στοιχεία σχετικά με τους παράγοντες κινδύνου για οστεοπόρωση. Επιπλέον εξετάζεται η φυσική, λειτουργική, ψυχολογική και κοινωνική κατάσταση του ασθενούς. Η θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει τη διατροφική κατάσταση, τη φαρμακευτική αγωγή της οστεοπόρωσης, όπου κριθεί απαραίτητη, τη λήψη συμπληρωμάτων ασβεστίου-βιταμίνης D καθώς και πιθανές συνοδές παθήσεις.

Σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες είναι απαραίτητες ασκήσεις αντίστασης που είναι ευεργετικές για τους μυς και την οστική δύναμη. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος παρέχεται εξατομικευμένη εκπαίδευση για την πραγματοποίηση των καθημερινών δραστηριοτήτων με ασφάλεια σε άτομα που ανήκουν σε πληθυσμούς αυξημένου κινδύνου για οστεοπόρωση και κατάγματα. Η εκπαίδευση ακολούθως περιλαμβάνει απλές ασκήσεις φόρτισης που βοηθούν στη διατήρηση της φυσικής κατάστασης και της οστικής μάζας σε ηλικιωμένους και γενικότερα σε άτομα με χαμηλή οστική πυκνότητα. Βοηθήματα για τη βάδιση και εργοθεραπευτικά βοηθήματα είναι απαραίτητα όπου υπάρχουν κινητικά ελλείμματα.

Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί στη βελτίωση της ισορροπίας καθόλη τη διάρκεια του προγράμματος. Δεδομένου της στενής αλληλεπίδρασης μεταξύ οστεοπόρωσης και πτώσεων, η πρόληψη του κατάγματος πρέπει να στηρίζεται σε παράγοντες που σχετίζονται με την οστική δύναμη αλλά και παράγοντες κινδύνου για πτώσεις. Τα κατάγματα αποτελούν τη σοβαρότερη επιπλοκή της οστεοπόρωσης και δύναται να προληφθούν με παρεμβάσεις στα επίπεδα της εκπαίδευσης, της τροποποίησης του περιβάλλοντος, των βοηθημάτων και της εκμάθησης ασκήσεων που μειώνουν τις πτώσεις και τα κατάγματα από πτώση, αλλά επιπλέον και με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή.Osteoporosis is defined as a skeletal disorder characterized by reduced bone strength predisposing a person to increased risk of fracture. The current position in Rehabilitation Medicine about how to rehabilitate and prevent osteoporosis is that we should not focus only on bone, ignoring muscle function and balance elements directly associated with the disease, because they protect from falls and fall related- fractures.

The evaluation of the osteoporotic patient begins with the medical history that includes information on risk factors for osteoporosis. Moreover, the physician needs to consider the physical, functional, psychological and social situation of the patient. The therapeutic approach includes a reassessment of nutritional status and medication for osteoporosis, calcium supplements, vitamin D and possible co morbidities.

During an individualized rehabilitation program, in postmenopausal women resistance training is beneficial for muscle and bone strength, and an education program is provided for carrying out daily activities safely in individuals belonging to populations at increased risk for osteoporosis and fractures.

Training includes simple weight bearing exercises helping to maintain physical fitness and bone mass in elderly and generally in those with low bone density. Walking aids and occupational therapists are required in subjects with functional impairments.

Particular attention should be given to improving the balance throughout the program especially in old people. Given the close interaction between osteoporosis and falls, prevention of fractures should be based on factors related to bone strength and risk factors for falls. Fractures are the most serious complication of osteoporosis and may be prevented by interventions at the level of education, environmental modification, aids and functional exercises that reduce falls and fractures from falling, but also with proper medication.

Share