Αποτελεσματικό το Tai-Chi (Tάι-Tσι) στην πρόληψη των πτώσεων και στην οστική πυκνότηταTai-Chi is effective in Falls prevention and bone mineral density | medReha
1969
post-template-default,single,single-post,postid-1969,single-format-standard,bridge-core-3.0.2,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-28.8,qode-theme-bridge,disabled_footer_top,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-6.9.0,vc_responsive

Αποτελεσματικό το Tai-Chi (Tάι-Tσι) στην πρόληψη των πτώσεων και στην οστική πυκνότηταTai-Chi is effective in Falls prevention and bone mineral density

Αποτελεσματικό το Tai-Chi (Tάι-Tσι) στην πρόληψη των πτώσεων και στην οστική πυκνότηταTai-Chi is effective in Falls prevention and bone mineral density

Είναι μέθοδος γυμναστικής που σχετίζεται με τη μυϊκή επανεκπαίδευση και   την ισορροπία , η οποία είναι απαραίτητη όσον αφορά την αποφυγή των πτώσεων στην πρόληψη των καταγμάτων .Περιλαμβάνει αργές ,ρυθμικές κινήσεις που δίνουν έμφαση στη μεταφορά βάρους ,το συντονισμό και τη στήριξη. Η άσκηση Tai Chi επινοήθηκε κυρίως για να παράγει ισορροπημένες κινήσεις μεταξύ του yin και yang με αργό, ήρεμο και συλλογιστικό τρόπο με έμφαση στα ανωτέρω . Υπάρχουν στοιχεία από μελέτες πως το Tai Chi έχει οφέλη στην ισορροπία ,τη στάση του σώματος αλλά και την ψυχολογία μεγαλύτερα από άλλους κλασσικότερους τύπους άσκησης.

Σε πρόσφατες μελέτες έχει διερευνηθεί. ένας αριθμός χαρακτηριστικών πρακτικής Tai Chi που μπορεί να έχουν αποτελεσματική θεραπεία στη διατήρηση της πυκνότητας των οστών και να βελτιώσουν τον σωματικό έλεγχο

Γυναίκα κατά τη διάρκεια εξάσκησης

Αυτά τα επιδιωκόμενα χαρακτηριστικά και τα φερόμενα αποτελέσματα τους περιλαμβάνουν:

(1) σταθερή μεταφορά βάρους από το ένα  πόδι στο άλλο, το οποίο θα βελτιώσει τη δύναμη των κάτω άκρων και/ή το μηχανικό φορτίο και τη δυναμική ισορροπία σε όρθια θέση

(2) έμφαση στη διατήρηση μιας κατακόρυφης στάσης με μία θέση εκτεταμένου κεφαλιού και κορμού, η οποία προάγει μια λιγότερο καμπτική στάση

(3) χρήση διαφορετικών τμημάτων του σώματος τα οποία εκ περιτροπής να παίζουν το ρόλο του σταθεροποιητή και του υποκινητή, το οποίο διευκολύνει τις κινήσεις να εκτελούνται απαλά χωρίς να υποβαθμίζουν την ισορροπία και τη σταθερότητα

(4) ένα συνεχή, αργό, ομαλό ρυθμό που διευκολύνει την αισθητήριο συναίσθηση της ταχύτητας, της δύναμης, της τροχιάς και της εκτέλεσης των κινήσεων, όπως επίσης και τη συνειδητοποίηση του εξωτερικού περιβάλλοντος

(5) τις συμμετρικές και διαγώνιες κινήσεις του χεριού στο Tai Chi, που προωθούν την ταλάντωση – κίνηση του χεριού κατά το περπάτημα και αυξάνουν τη στροφή του κορμού γύρω από τη μέση

(6) μέτρια κάμψη του γονάτου, η οποία χαμηλώνει το κέντρο βάρους του σώματος

(7) κυκλικές και ελικοειδείς κινήσεις, οι οποίες προωθούν την ευλυγισία των άκρων.

Oι Wolf και συν. ανέφεραν ότι μετά από ένα συνδυασμό εκπαίδευσης ασκήσεων (15 εβδομαδιαίες συνεδρίες) και πρακτική στο σπίτι (τουλάχιστον 15 λεπτά για 2 φορές την ημέρα), ο φόβος πτώσης και το ποσοστό πτώσης σε άτομα μεγαλύτερα των 70 ετών μειώθηκε (48% μείωση στις πτώσεις) . Οι Wolfson και συν. ανέφεραν ότι (σε ένα δείγμα 110 ατόμων άνω των 80 ετών) αυξάνεται η δύναμη όπως επίσης και η βελτίωση της ισορροπίας μετά από εξάσκηση Tai Chi επί 45 λεπτά τρεις φορές την εβδομάδα για τρεις μήνες. Η επίδραση του εφαρμοσμένου στην κοινότητα προγράμματος Tai Chi στη σταθερότητα του σώματος έχει ένα σημαντικό αποτέλεσμα για τη δημόσια υγεία. Ο σωματικός έλεγχος και η ισορροπία είναι βασικής σημασίας στην πρόληψη της πτώσης, κάτι που απασχολεί πρωταρχικά τους ηλικιωμένους με τάση στην οστεοπόρωση. Το Tai Chi έχει αναφερθεί ότι βελτιώνει τη δύναμη και την αντοχή των περιφερειακών μυών των μεγαλύτερων (κατά μέσο όρο 61 ετών) ενηλίκων.

Μολονότι τα αποτελέσματα της μέτρησης BMD δείχνουν την αναμενόμενη γενικευμένη οστική απώλεια σε όλα τα σημεία του σκελετού  , όπως μετράται από το DXA και το  pQCT σε ομάδες που έκαναν  Tai Chi και στις ομάδες ελέγχου, η παρεμβολή 12μηνης εκπαίδευσης με παρακολούθηση εξάσκησης Tai Chi ( περίπου 1 ώρα την ημέρα, 4,2 φορές την εβδομάδα) αποκάλυψε ορισμένα ωφέλιμα αποτελέσματα στην καθυστέρηση της οστικής απώλειας, με ένα σημαντικά μειωμένο ποσοστό οστικής απώλειας στις γυναίκες στην αρχή της εμμηνόπαυσης στο σπογγώδες και στα φλοιώδες μέρος του  οστού της περιφερικής κνήμης.

Share